Ганаровы донар прымала віншаванні ад Беларускага саюза жанчын

   Мала хто ведае, што 14 чэрвеня адзначаўся Сусветны дзень донара крыві-чалавека, які дзеліцца сваёй крывёю з іншымі, тым самым ратуе чужое жыццё.
   Донарства-па сутнасці і назве-высакародная справа бескарыслівага служэння людзям (слова «донар» паходзіць ад лацінскага dono, што азначае «дару»). Пра яго значэнне не па чутках ведае галоўны спецыяліст упраўлення адукацыі Жанна Паўлаўна Загорская-Ганаровы донар Рэспублікі Беларусь, якая ў гэты дзень прымала словы падзякі ад сваіх калег і старшыні раённай арганізацыі ГА «Беларускі саюз жанчын» Марыны Куліковіч.
   Упершыню яна здала кроў у 1990 годзе. Тады, калі быў маладым спецыялістам ясляў-сада №6, яна адгукнулася на заклік аб дапамозе маладой дзяўчыне, жыццё якой у прамым сэнсе вісела на валаску. У большасці выпадкаў Жанна Паўлаўна і не здагадваецца, каму ўліваюць яе кроў або кампаненты. Аднак ёй ніколі не забыцца размовы дзвюх жанчын, які быў падслуханы ў паліклініцы ў чарзе за талонам. Адна з іх, мама цяжка хварэе маладой дачкі, з надзеяй заўважыла, што пасля працэдуры пералівання крыві ў дзіцяці з'явіўся шанец на жыццё. "Нічога не дапамагала — - з пачуццём горычы распавядала знясілелая ад гора жанчына. — І тут здарылася цуд — пасля ўлівання крыві нейкі Загорской дачка «ажыла» і пайшла на папраўку». Тады ў пачаткоўца донара падкаціў да горла камяк, а разам з ім з'явілася цвёрдае перакананне, што донарства – гэта высакародная місія, якая давераная ёй звыш.
   Спачатку Жанна Паўлаўна здавала толькі кроў-500 мг каля васьмі раз у год, цяпер-плазму. На яе рахунку сотні данацый, якія ратуюць чыёсьці жыццё.
   У нашай краіне за кожную здачу крыві ці яе кампанентаў прадугледжаны кампенсацыйныя выплаты, аднак некалькі разоў на год донар праходзіць гэтую працэдуру бязвыплатна і нават не карыстаецца пакладзеным адгулам. Думка пра тое, што яе кроў прынясе камусьці палёгку пакут, а, магчыма, будзе спрыяць нараджэнню новага жыцця, напаўняе сэрца ні з чым не параўнальным задавальненнем. Бо не сакрэт, што большая частка донарскай крыві сыходзіць у радзільнае аддзяленне, а таксама людзям, якія трапілі ў сур'ёзныя аварыі, пры анкалагічных захворваннях і ў шэрагу іншых выпадкаў.
   Пасля закрыцця аддзялення пералівання крыві ў нашай ЦРБ Жанна Паўлаўна Загорская ездзіць здаваць кроў у Астравец, пры гэтым яна заўсёды з удзячнасцю і цяплом адклікаецца аб "камандзе" ашмянскіх медыкаў, якая стала ёй за гэтыя гады роднымі: Валерыі Іванавіча Глускім, Алене Тадэўшэўне Станулевіч, Алене Эдвардаўне Караньковай.
   Каля пятнаццаці гадоў таму Жанна Паўлаўна атрымала званне "Ганаровы донар Рэспублікі Беларусь". Сярод ільгот, якімі могуць скарыстацца ганаровыя донары, варта адзначыць пазачарговае абследаванне ва ўстанове аховы здароўя, адпачынак у зручны для чалавека час па яго меркаванні, пенсія, падвышаная ад мінімальнага памеру пенсіі па ўзросту, і шэраг іншых. Аднак донары не гэтыя матывы ставяць у раздзел кута-куды важней шчырае жаданне дапамагаць блізкім.
   - Сёння я камусьці дапамагу, а заўтра, магчыма, спатрэбіцца дапамога мне ці маім родным і блізкім, маім сябрам ці калегам. Усе мы ходзім пад Богам і павінны дапамагаць адзін аднаму, выбаўляць і падстаўляць сваё плячо — - падкрэсліла Жанна Паўлаўна.

Ашмянскі Веснік