Разведчыца спецгрупы. Баявая гісторыя Школьніцы з Ашмянаў у праекце " фота для ветэрана"

Нароўні з дарослымі здабываць Вялікую Перамогу дапамагалі ўчорашнія школьнікі.
У іх ліку-ветэран Вялікай Айчыннай вайны з Ашмянаў Таццяна Мягкова.

Юная партызанка Таня з поўнай выкладкай і зброяй праходзіла ў дзень дзясяткі кіламетраў, мерзла на марозе, танула ў балоце, збівала да крыві босыя ногі, каб вярнуць на радзіму мір і спакой.

У святочныя дні грудзі Таццяны Сцяпанаўны ўпрыгожваюць ордэн Айчыннай вайны II ступені, медалі "За баявыя заслугі «і»за перамогу над Германіяй у Вялікай Айчыннай вайне 1941-1945 гадоў". Узнагароды сведчаць аб тым, што за плячыма ў ветэрана не толькі вопыт пражытых гадоў, але і горыч ваенных ліхалеццяў, выпрабаваць якую прыйшлося спаўна.

Вестка аб пачатку вайны вучаніцу адной з мінскіх школ Таццяну Надта заспела падчас вакацый. Школьніцы цяжка было ўсвядоміць, што шчаслівае дзяцінства скончылася. У першыя дні вайны сям'я Надта пазбавілася прытулку – у час бамбёжкі снарад упаў прама ў дом. Бацькі з дзецьмі вымушаныя былі бегчы з палаючага Мінска. Прытулак яны знайшлі ў вёсцы непадалёк ад Рудзенска.

У 1942 годзе, калі пачалі стварацца партызанскія атрады, па заданні партызан Таня ўладкавалася ў сталовую, дзе кармілі паліцаяў. Мыла посуд, чысціла бульбу і ў той жа час прыслухоўвалася да размоў. Перад карнымі аперацыямі заўсёды была мітусня, і Таня спяшалася расказаць пра гэта сваім. Калі паліцаі арыштавалі складную, якой яна перадавала звесткі, дзяўчынка разам з бацькамі пайшла ў партызанскі атрад «За Радзіму!». Праз нейкі час з Масквы прыляцела спецгрупа, каб сфармаваць атрад і сысці на захад, у Беластоцкую вобласць. У гэта фарміраванне трапіла і Таццяна. Яе пасылалі ў разведку. Пад выглядам Галенкі з котомкой яна расклейвала ўлёткі. Больш года Таццяна знаходзілася ў спецгрупе Дзьякава (атрад №550).

Шмат выпрабаванняў давялося перажыць Таццяне Сцяпанаўне і пасля вызвалення Беларусі. Як ком на галаву звалілася на яе цяжкую вестку аб гібелі сям'і. На шчасце, пазней аказалася, што родныя жывыя.
У Гродне Таццяна сустрэла Яўгена Мягкова - сваю другую палоўку, з якой пражыла ў згодзе і любові больш за шэсць дзясяткаў гадоў. Яўген Барысавіч працаваў настаўнікам фізікі і матэматыкі. Пазней – старшым выкладчыкам у Гродзенскім педінстытуце, які сам калі-то сканчаў. Разам яны пераехалі ў Калінінград, а затым у Крым. Там да васьмідзесяці гадоў Яўген Барысавіч выкладаў мясцовым дзецям фізіку, а Таццяна Сцяпанаўна працавала ў дзіцячай бібліятэцы. Каля дзесяці гадоў таму Мягковы пераехалі ў Ашмяны.

- З Таццянай Сцяпанаўнай заўсёды прыемна мець зносіны. Яна ніколі не скардзіцца на жыццё. Жыццярадасная, гасцінная. І, хоць у Ашмяны яна прыехала ўжо ў пенсійным узросце, у яе шмат сяброў. У гэтым годзе ёй спаўняецца 94 гады, але да гэтага часу яна з'яўляецца членам раённага Савета ветэранаў, прымае ўдзел ва ўсіх мерапрыемствах. Да яе з задавальненнем ходзяць школьнікі – - распавёў старшыня Ашмянскага раённага Савета ветэранаў Уладзімір Бельчанка.

 Нядзіўна, што з 90-годдзем імянінніцу віншавалі не толькі Ашмянцы, але і шматлікія сябры і знаёмыя з розных куткоў былога Савецкага Саюза.

Таццяна Сцяпанаўна заўсёды рада сустрэчам са школьнікамі. Хоць успамінаць тыя гады без дрыжыкаў у голасе складана, Таццяна Сцяпанаўна распавядае пра выпрабаванні, якія ёй давялося перажыць. Гэтыя ўспаміны-сапраўдны ўрок мужнасці для дзяўчынак і хлопчыкаў. Навучэнцы Ашмянскай гімназіі №1, якія шэфствуюць над Таццянай Сцяпанаўнай Мякковай, - частыя госці ветэрана. Гасцінная гаспадыня сустракае іх з пачастункамі. Для яе вельмі важна данесці юнаму пакаленню праўду аб вайне, каб дзеці памяталі, якой цаной заваяваны мір