Аляксандр Маркевіч: «Міграцыйны крызіс у Літве – вынік недальнабачнай палітыкі кіраўніцтва краіны»

   Аляксандр Маркевіч, дэпутат Палаты прадстаўнікоў, намеснік старшыні Пастаяннай камісіі па нацыянальнай бяспецы:
   - У панядзелак Літва паведаміла, што за мінулыя суткі памежнікі затрымалі 131 нелегальнага мігранта, незаконна перасякла мяжу Беларусі з Літвой. Толькі за мінулы перыяд 2021 года на мяжы з Беларуссю затрыманыя больш за 2 730 мігрантаў з краін Блізкага Усходу і Афрыкі, што ў 34 разы больш, чым за ўвесь 2020 год.
   Узнікае пытанне: у чым жа прычыны і ўмовы сітуацыі, якая складваецца? Гаворачы аб прычынах так званай нерэгулюемай міграцыі, мы ўсе разумеем, што людзі бягуць ад гора, вайны, немагчымасці забяспечыць бяспеку сябе і сваіх родных у краінах, грамадзянамі якіх яны з'яўляюцца. Бягуць ад немагчымасці нармальна жыць, зарабіць, атрымаць адукацыю, медыцынскую дапамогу, сацыяльныя выгоды за сваю працу. Бягуць цэлымі сем'ямі, разам з дзецьмі, у тым ліку малалетнімі. Іх мэта-Германія, Францыя, Італія, Іспанія і іншыя краіны Еўропы з вялізнымі па мерках бежанцаў дапаможнікамі і прэферэнцыямі.
   Яшчэ 5-6 гадоў таму многія з іх нават не падумвалі аб тым, каб сарвацца з родных месцаў. Аднак намаганнямі стратэгаў калектыўнага Захаду адбылася змена ўлады ў Іраку, Лівіі, дэстабілізацыя абстаноўкі ў Сірыі, Афганістане, пасля гэтага сотні тысяч мігрантаў пацягнуліся ў Еўропу рознымі маршрутамі. Таксама на актывізацыю незаконнай міграцыі праз тэрыторыю Беларусі спрацавалі міжнародныя фактары-амерыканскія войскі выведзеныя з Афганістана, абвешчана аб іх вывадзе з Ірака ў найбліжэйшай перспектыве.
   Хачу нагадаць, што Рэспубліка Беларусь актыўна выкарыстоўвалася трансгранічнай злачыннасцю для транзіту мігрантаў у 90-я гады мінулага стагоддзя. Для таго, каб не дапусціць развіцця яе арганізаваных формаў і зрошчвання з іншымі відамі крымінальнай дзейнасці, у нашай краіне была праведзена сістэмная праца па стварэнні ўмоў для яе папярэджання, выяўлення і стрымання. Гэтая сістэма ўключала ў сябе дакладнае ўзаемадзеянне органаў праваахоўнай сістэмы, актыўную працу дзяржаўных органаў рэспубліканскага і мясцовага ўзроўню, прыцягненне мясцовага насельніцтва да выяўлення і прафілактыкі міграцыйных працэсаў і прафесіяналізм вайсковага кампанента ў памежнай мясцовасці па затрыманні і прыцягненні да адказнасці незаконных мігрантаў.
Сітуацыя другой паловы 2020 года і спробы непрыхаванага ўмяшання ва ўнутраныя справы нашай краіны з боку Літвы і Польшчы, Увядзенне калектыўным Захадам пакетаў санкцый, якія закранаюць простых беларусаў, прывялі да таго, што дзяржаўныя органы і сістэма забеспячэння нацыянальнай бяспекі вымушаныя асноўныя намаганні засяродзіць на абароне стратэгічных нацыянальных інтарэсаў дзяржавы. Гэта суверэнітэт, тэрытарыяльная цэласнасць, забеспячэнне сацыяльнага і эканамічнага развіцця краіны ў складаных, якія змяніліся умовах. Мясцовае насельніцтва памежжа і ўсёй Беларусі, бачачы характар і накіраванасць санкцый Захаду супраць нашай краіны, таксама не гатова выконваць сваю ролю ў процідзеянні незаконнай міграцыі, бо пагроз з боку мігрантаў не бачыць і абараняць інтарэсы Захаду не гатовае. Усе беларусы разумеюць, што мэта мігрантаў-краіны Еўропы, людзі бягуць ад бед, разбурэнняў і выклікаюць спачуванне.
   Мы чуем ад літоўскага кіраўніцтва крык аб дапамозе да ЕЗ у супрацьдзеянні незаконнай міграцыі. Але любому, хто разумее ў ахове мяжы, ясна, што найбольш якасна мяжа ахоўваецца, калі паміж сумежнымі краінамі наладжаны дружалюбныя, паважлівыя і ўзаемавыгадныя адносіны. У нас доўгі час былі менавіта такія адносіны па пагранічных пытаннях з літоўскай і польскай бокам. Але істэблішмэнт гэтых краін абраў і рэалізуе палітыку адкрытага ўмяшання ў нашы ўнутраныя справы, ціску і санкцыйных дзеянняў у дачыненні да людзей, падтрымкі "палітычных прайдзісветаў і марыянетак", якія выдаюць сябе за прадстаўнікоў беларускага народа. Адпаведна, гэта зрабіла немагчымымі дружалюбныя адносіны.
   Кіраўніцтву Літвы варта задумацца, што корань іх няпростай сітуацыі - у непавазе да Беларусі як незалежнай суверэннай дзяржавы. Недальнабачная палітыка суседкі ў дачыненні да нашай краіны ўжо прывяла да эканамічных наступстваў: на фоне перанакіравання патокаў беларускай прадукцыі чакаецца падзенне даходаў у партоў Літвы, Літоўскіх чыгунак, транспартнай і лагістычнай інфраструктуры. Следствам такой недальнабачнай палітыкі з'яўляецца і міграцыйны крызіс.
   Мы ўжо бачым незадаволенасць жыхароў Літвы ад суседства з незаконнымі мігрантамі: акцыя пратэсту прайшла ў Дзевянішкесе, ёсць абгрунтаваныя рызыкі паўтарэння ў іншых месцах краіны. У сукупнасці з напружанасцю, звязанай з няўмелымі і супярэчлівымі дзеяннямі літоўскага кіраўніцтва па "кавіднай тэме", гэтыя падзеі спрыяюць унутранай нестабільнасці ў Літве, зніжэнню даверу жыхароў нашай паўночна-заходняй суседкі да сваёй палітычнай эліты, закладвае ўмовы для палітычнага крызісу.
   Ёсць літоўская прымаўка "ў спрэчцы розуму не пакажаш", таму каб мінімізаваць міграцыйны крызіс у Літве, трэба не платы будаваць за амерыканскія і еўрапейскія грошы, а дамаўляцца з беларусамі і разам займацца аховай мяжы і забеспячэннем бяспекі на аснове ўзаемнай павагі і неўмяшання ва ўнутраныя справы адзін аднаго.

Ашмянскі Веснік