Быць аграрыяў — высокая гонар

- Прафесія трактарыста наўрад ці калі-небудзь страціць сваю актуальнасць — - лічыць Віктар Паўлоўскі, механізатар КСУП "Крейванцы".
— Сельская гаспадарка — складаная вытворчасць, насычанае машынамі, ўстаноўкамі, прычапнымі агрэгатамі. Магутная тэхніка цяпер даверана механізатарам. Ні адна баразна не з'яўляецца ў поле без удзелу машын, а значыць, і трактарыстаў, — распавядае ён.
Віктар Паўлоўскі прыйшоў на працу ў калгас "Ясная Паляна" ў 1985 годзе адразу пасля вучобы. Маладому работніку не адразу даверылі новую тэхніку.
- Прыйшлося папрацаваць на старэнькім трактары, пакруціць гайкі, калі з ладу выходзілі рычагі, вучыцца наладжваць прычапныя агрэгаты. Праз час прыйшло ўсведамленне таго, што трактарыст павінен выдатна разбірацца ў тэхніцы, умець яе абслугоўваць і самастойна вырабляць рамонт, — распавядае Віктар Станіслававіч.
На пытанне, якімі якасцямі павінен валодаць паспяховы трактарыст, не задумваючыся, адказаў, то важна мець добры слых, зрок, валодаць цягавітасцю, добрай каардынацыяй рухаў, кемлівасцю, максімальнай ўважлівасцю і хуткай рэакцыяй. Дадаў, што акрамя ведаў тэхнічных асаблівасцяў трактара, ён павінен ведаць асноўныя законы глебаапрацоўкі, напрыклад, такія: на якую глыбіню варта абганяць, фрэзераваць у тым ці іншым выпадку, якая павінна быць шырыня міжраддзяў пры пасеве, скажам, кукурузы ці буракоў…
Трактар удзельнічае амаль ва ўсіх сельгасработах, а трактарыст — ён жа аграном, сіноптык і эканаміст. Круглы год для яго ёсць праца: вясной і восенню — ворыва, пасля завяршэння — баранаванне палёў. Праца параўнальна нескладаная, але вельмі важная для атрымання добрага ўраджаю. Удзельнічае трактар і ў праполцы пасеваў. У гэтай працы патрабуецца асаблівая ўважлівасць і адказнасць.
- Ледзь-ледзь зазевается трактарыст, крышачку Вільне трактар у бок - і знікла справа. Нажы культыватара пойдуць не па пустазеллях, а па пасевах. І тады ўжо нічым справу не паправіш. Прастаіць зямля марна, загіне ўкладзеная ў яе праца — - дзеліцца Віктар Станіслававіч.
Зямля жыве сваімі законамі. Яна-як жывая істота-можа хварэць, мучыцца ад смагі і мець свой характар. Праца земляроба і складаецца ў тым, каб распазнаць гэты характар, раскрыць усе таямніцы зямлі. І тут яму патрабуецца цярпенне, веды, талент, вопыт. Нялёгкі і незвычайны праца трактарыста. Яго працу не раскладзе пароўну на кожны дзень, яе не вымераеш ні даўгаты дня, ні стомленасцю. Але як прыгожая зямля, да якой прыклаў руку чалавек, так выдатны і цяжкі і ён сам.
Трактар Віктара Паўлоўскага плаўна рухаецца па зялёным полі.
— Цяпер наша стратэгічнае напрамак — нарыхтоўка кармоў, у прыватнасці, люцэрны. У рацыёне жывёл ёй няма роўных. На касьбе зялёнай масы на корм буйной рагатай жывёлы каля вёскі Харонжышкі знаходзіцца некалькі адзінак тэхнікі і ўсе працуюць на корманарыхтоўку. А нарыхтоўка сена? Ўручную ужо не косяць. Механізаваная касілка з трактарам аператыўна перасоўваюцца па полі. Не абыходзіцца без трактара і ферма. Падвоз кармоў, пагрузка і розныя транспартныя работы — усюды патрэбен трактарыст, — распавядае Віктар.
Дзень за днём мяняецца аблічча дзясяткаў гектараў палёў. Мускулы напружваюцца чалавека і механізмы машын. І надыходзіць дзень, калі на скошаным або ўзараным поле зноў ўзыходзяць насенне збожжавых, якія трэба своечасова даглядзець і без страт прыбраць.
За паспяховую і адказную шматгадовую працу ў сельскай гаспадарцы Віктар Паўлоўскі трэці раз занесены на раённую Дошку гонару.
— Выбіраць прафесію трэба і па душы, і па прызванні, а не таму, што дзявацца больш няма куды, - лічыць Віктар Станіслававіч Паўлоўскі. - Можа быць, Прафесія механізатара не такая прэстыжная, яна патрабуе вялікіх фізічных намаганняў, пастаянная стомленасць, шум, пыл, але быць аграрыем — высокі гонар, — перакананы Паўлоўскі.
- Калі заводжу матор свайго сябра, забываю пра ўсё, здаецца, на зямлі стукаюць толькі два сэрцы-тваё і трактары. Надыходзіць новы працоўны дзень, поле зноў кліча і зачароўвае зялёным дываном разнатраўя, пахам свежаскошанай травы, песняй жаўрука ў небе. І зноў за працу.