Шакалы на паляванні!

   У сувязі з уступленнем у сілу новай рэдакцыі правілаў палявання, паляўнічым неабходна ведаць, што з 01.01.2021 года да паляўнічых жывёл, якіх дазволена здабываць пры любым законным знаходжанні ў паляўнічых угоддзях у мэтах палявання, уключаны Шакал – лацінскі назоў Canis aureus, даслоўна – «сабака залацістая».    
   Шакал – драпежная млекакормячых, ён ставіцца да роду ваўкоў. Пры поглядзе на яго, складваецца ўражанне, што ён-нешта сярэдняе паміж ваўком і звычайнай дваровай сабакам.
Звычайны шакал, або азіяцкі шакал – млекакормячае з сямейства сабачых. Паспяховаму распаўсюджванню шакала спрыяе высокая міграцыйная актыўнасць звера. У 2010-я гады шакалы асвоілі тэрыторыю Беларусі і былі афіцыйна ўключаны ў спіс млекакормячых Беларусі ў 2017 годзе.
   Цікава ведаць, што 31 снежня 2011 года зафіксаваны першы выпадак знаходжання шакала на тэрыторыі Беларусі (вёска Тамашоўка, Брэсцкая вобласць). У 2015 годзе былі выяўленыя яшчэ дзве асобіны ў Лельчыцкім раёне. А ўжо ў лістападзе 2018 года залацісты шакал быў зарэгістраваны на поўначы рэспублікі: у паляўнічай гаспадарцы "Чырвоны Бор" Расонскага раёна Віцебскай вобласці. З-за мяккіх зім гэты від пачаў экспансію па ўсёй тэрыторыі краіны, уключаючы яе паўночныя раёны.
   Акрамя шакала, паляўнічым дазволена здабываць пры любым законным знаходжанні ў паляўнічых угоддзях у мэтах палявання, як і раней, ваўка, лісіцу, янотападобнага сабаку, адстрэл бадзяжных катоў і беспародных сабак. Але ёсць істотныя змены ў патрабаваннях правілаў палявання, вандроўнымі лічацца кошкі і беспародныя сабакі, якія знаходзяцца без уладальнікаў у паляўнічых угоддзях далей 1 км ад населенага пункта і неазначаныя каляровымі, і (або) светлавымі, і (або) гукавымі маркерамі (нашыйнікі, павязкі, камізэлькі і іншае).


Начальнік Смаргонскай                               
міжраённай інспекцыі аховы
жывёльнага і расліннага свету